VOOR THEO VAN GOGH

                                               een eigentijdse rap, 3-12-2004

Zit je lekker daar, Theo, in je Hemel voor Strijders van het Woord?
Dat is een filiaal waar Dante bij leven niet van wist
nu weet je dus waarom hij je hier als eerste begroette
nee hoor, dit is geen Purgatorio, dit is de hemel zelf

Vond je het leuk zojuist, dat schijnproces wegens machtsmisbruik
tegen de grootvader van de godslasteringswet, Donner?
Speciaal voor jou, Theo! Leuk hè, al die als geiten
verklede rechters? Of die lange drollen (die van jou!)
in de vorm van Arabische letters: 

Volgende week mag je lekker met
Mohammed B. in de moordkuil
Die is namelijk onverwachts aangekomen. Valt tegen?
niet als je merkt wat je hier allemaal
met hem doen mag – tja,
maar hij ook met jou:
dit is ook zijn hemel,
maar dat van die hoeri’s klopt niet.

En eerst mag je nog even
met een in engelengoud gevatte zwarte merkstift
KUT schrijven op de onderbroek die Maria aanheeft
precies op het kruis, daar is immers niets aan gelogen
in jouw hemel moet dat gewoon kunnen
en met wat extra genade (speciaal
voor de Hollanders, zal ik maar zeggen)
voel je zelfs hoe het schrijftuig de Heilige Vrouwelijke
Lichaamsbouw door de stof heen heel precies volgt
zeg het maar hoor, en we bouwen even
een mini-video-camera in in de schrijfpunt

’Tuurlijk jôh, het is beter recht voor zijn raap
te zeggen waar het op staat dan
politiek correct liegen en veinzen
jij krijgt alsnog die prijs voor oer-Hollandse zuiverheid, hoor
met je harde varkenskop die zo schril afsteekt
bij het weke dwepersgezicht van M.
dus moest hij een pistool, waar jij dacht
aan je grote bek, je gespleten hoeven en je krulstaart
genoeg te hebben

En God is het met jouw aardse eind ook niet eens
Die had jou liever Zelf tot Zich geroepen
zoals Zijn bedoeling was: hoogbejaard, en tot het laatst
ondersteund door je trouwe Fatima, die zelfs accepteerde
dat je stiekum op je kamertje die gore films uit je jeugd
afspeelde op die achterlijke apparatuur – nog echte beelden
en zelfs knopjes in plaats van mental control, en bij hapering
vloekend nog van ‘God-’ ook al zegt iedereen om je heen
al tientallen jaren ‘Állah-’

Maar als je straks toch in die moordkuil ligt met hem
en jullie houden je even in, en het visnet
van woorden waarin jullie je lijven hadden toegesnoerd
(zodat de ontelbare rechthoekjes huid bol en rood
uitpuilden als raffioli) lost zich op door het goddelijk
Gebaar van zwijgen en helen

en M. beseft stil dat kogels ook hem doden
en van G. beseft stil dat woorden ook hem doden
en M. beseft dat hij in zijn keuze van wapens
(fiets en verkleedjurk, vgl. Sinterklaas)
allang voor het Hollanderschap gecapituleerd was
zoals hem ook met een knieschot in het Oosterpark
(eendjes voeren, handje vrijen, hondje plassen)
het martelaarschap op typisch Hollandse wijze ontzegd is
(maar die wond werd door goddelijk Besluit gangreen, afzetten
hielp niet en daarom is hij toch nog zo snel hier
éénbenig zoals dat hoort bij een getekende) –

Tja, als jullie zover zijn
wordt het eigenlijk tijd om deze familieruzie
met een omhelzing en een broederkus bij te leggen
en gewoon samen, bekken dicht nou,
op één fiets (hij achterop, want hij kan immers
met zijn ene poot niet meer trappen)
brug op brug af tegen het verkeer in en over de stoep
een ererondje Amsterdam maken

Amsterdam ja, waar driftharsussen thúíshoorden
en grote bekken vanouds
met de paplepel werden opgerekt
en waar vóeren, en daar tégen kunnen
nationale sport nummer 1 was

Weet je
God houdt helemaal niet van dwepers
trouwens, Zijn Eigen Zoon had ook zo’n grote bek
maar daar wist Hij wel Raad op

Dus dat recept nogmaals gevolgd: over 2000 jaar
kent men nog het broederpaar M.en T.
stichters van de Intergalactische Móskérk der Wielrijders

met de heilige rolprent Submission als priesterlijk geheim

met mes en pistool als niet langer begrepen symbolen
(toekomstige geleerden zullen verband vermoeden
met de hamer en sikkel een eeuw eerder; of bedoelde men
aan ‘luchtbanden’ [sic]  vijandige elementen, in die tijd?
of ging het meer om een toernooi op metalen paarden?),

en met verder een absoluut verbod

1. op wapens zelfs niet voor zelfmoord, en
2. op vrijheid van verbod op verbod van vrijheid van meningsuiting

tenzij met liefde zachtmoedig gesproken

en door dansen en zingen ingepast
in de tederheden van het lichaam
en de vanzelfsprekende
(dus onnodig om door moord af te dwingen)
samenvloeiïng van de geest. 

Uit de bundel: Eurydice: Vier dode mannen en een vrouw die leeft, Wim van Binsbergen, Haarlem: Uitgeverij Shikanda, 2004, pp. 18-22